60 dagen betaaltermijn

Sinds 1 juli 2017 was het al niet meer toegestaan om betalingstermijnen af te spreken die de grens van 60 dagen passeerden. Aan die praktijk kwam met de Wet uiterste betaaltermijn van zestig dagen voor grote ondernemingen een einde. Via een wetswijziging van artikel 119a van Boek 6 van het Burgerlijk Wetboek werd elke betalingsafspraak met een betaaltermijn van meer dan 60 dagen van rechtswege nietig.

Dit gold toen echter alleen voor nieuwe contracten. Voor bestaande oude contracten gold een overgangsregeling van een jaar. Grote bedrijven hebben op die manier een jaar lang de tijd gehad om de betaaltermijnen te wijzigen naar maximaal 60 dagen. Vanaf 1 juli 2018 is het dus ook voor reeds lang bestaande contracten niet meer mogelijk langere betaaltermijnen te hanteren. Is dit niet aangepast in het reeds bestaande contract tijdens de overgangsregeling? Dan is de in het reeds bestaande contract opgenomen betaaltermijn die langer is dan 60 dagen van rechtswege nietig en geldt de wettelijke betaaltermijn van 30 dagen. Een groot misverstand is dat er dus niet “automatisch” conversie plaatsvindt naar 60 dagen.

In het verleden maakten vooral grote bedrijven en overheden misbruik van hun machtspositie en werden kleine ondernemingen en zzp’ers veel te laat betaald. Betalingstermijnen van 90 dagen of meer waren eerder regel dan uitzondering. Dat is nu dus definitief verleden tijd.